پروپوزال بررسی تغییرات متابولیسم گلوکز ناشی ازرژیم غذایی پرچرب و استرس حاد در موشهای صحرایی ماده

پروپوزال بررسی تغییرات متابولیسم گلوکز ناشی ازرژیم غذایی پرچرب  و استرس حاد در موشهای صحرایی ماده

بسته به حجم مطلب، اندازه قسمت‌ها تنظیم شود.

رژیم های غذایی نامتعادل و موقعیت های پر استرس تعادل متابولیک و هومئوستاز انرژی را بر هم زده و زمینه ساز ایجاد و یا پیشرفت اختلالات متابولیک و هورمونی می شوند. رژیم های غذایی پرچربی که خصوصاً حاوی درصد بالایی از اسیدهای چرب اشباع می باشند و در جوامع امروزی بطور شایع مصرف میشوند موجب اختلال در ترشح انسولین تحریک شده بوسیله گلوکز (1)، چاقی (2)و مقاومت به لپتین و انسولین (3و4و5و6) می شوند که ریسک فاکتورهای اصلی در ایجاد دیابت نوع 2 میباشند. مطالعات گذشته نشان دادند که کاربرد رژیم غذایی پرچرب در موشهای صحرایی تحمل گلوکز را مختل کرده (7و8)و موجب افزایش غلظت گلوکز پلاسما میگردد (9و10) که با کاهش (10) و یا افزایش (9) غلظت انسولین پلاسما همراه میباشد. همچنین مطالعات متعدد افزایش سطح پلاسمایی لپتین را متعاقب مصرف رژیم غذایی پرچرب نشان داده اند در حالیکه این افزایش قادر به جلوگیری از بروز چاقی در حیوانات مورد مطالعه نشد ( 5و11و12  ). با این حال مصرف رژیم غذایی پرچرب حتی کاهش غلظت لپتین پلاسما و در نتیجه افزایش مصرف غذا و وزن بدن را نیز موجب شده است (13). رژیم غذایی پرچرب همچنین قادر به تغییر پاسخ های متابولیک و هورمونی به استرس می باشد. بعنوان مثال کاربرد توام رژیم غذایی پرچرب واسترس حاد شنا؟ (14) و محدودیت حرکتی (15) غلظت پلاسمایی گلوکز را به میزان بیشتری نسبت به کنترل (رژیم غذایی معمولی+ استرس) افزایش داد. همچنین رژیم غذایی پرچرب در تعامل با استرس مقاومت به انسولین (9) و اختلال تحمل گلوکز (7) شدید تری را نسبت به گروه مصرف کننده رژیم غذایی معمولی، که همان استرس را دریافت میکردند، ایجاد کرد. بالاخره رژیم غذایی پرچرب قادر است میزان ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده رادر پاسخ به استرس تغییر دهد (16). در مطالعات قبلی این آزمایشگاه، بر خلاف اغلب نتایج حاصل از کاربرد رژیم غذایی پرچرب به تنهایی و یا توام با استرس، مصرف رژیم غذایی پرچرب (67/66% انرژی از چربی) حاوی چربی داخل شکم گاو (21/54 درصد اسیدهای چرب اشباع و 89/44 درصد اسیدهای غیر اشباع)به تنهایی و یا در حضور استرس حاد و یا مزمن شوک الکتریکی در موشهای صحرایی نر نه تنها اختلالی در هومئوستاز گلوکز ایجاد نکرد (17) بلکه قابلیت ترشح انسولین از جزایر جدا شده از پانكراس در rat  های نر تحت استرس حاد شوك الكتریكی را در حضور غلظت بالای گلوكز (7/16 میلی مولار) افزایش داده و تحمل گلوکز را در حضور استرس مزمن افزایش داد.

مطالعات متعدد تفاوتهای جنسی را در پاسخ به رژیم غذایی پرچرب و استرس نشان داده اند. به عنوان مثال، از یک سو جنس ماده در برابر مقاومت به انسولین (18و19) ویا اختلال تحمل گلوکز(20) القاء شده بوسیله رژیم غذایی پرچرب نسبت به جنس نر مقاوم تر بوده  و از سوی دیگر جنس ماده نسبت به استرس پاسخهای شدیدتری میدهد(21و22).

با توجه به اینکه نیمی از جمعیت فعال کشور را بانوان تشکیل می دهند و همچنین، با توجه به کمبود اطلاعات در رابطه با اثر توام رژیم پرچرب و استرس بر متابولیسم گلوکز در جنس ماده (23)، و در جهت تکمیل مطالعات قبلی در تحقیق حاضر به بررسی تعامل رژیم پرچرب حاوی چربی داخل شکم گاو و استرس حاد شوک الکتریکی در موشهای صحرایی ماده می پردازیم و تغییرات احتمالی ناشی از این تعامل را در ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده و غلظت های پلاسمایی فاکتورهای متابولیک در گیر در متابولیسم گلوکز مورد بررسی قرار خواهیم داد.

بررسی متون(literatarercview) :در صورت لزوم استفاده از صفحات اضافی و پیوست نمائی):   اختلال در ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس یكی از دلایل مهم بروز بیماریهای متابولیك مرتبط با متابولیسم گلوكز از جمله دیابت نوع 2 است (24 و 25).

متابولیسم طبیعی چربی برای ترشح عادی انسولین كاملا ضروری می باشد و هنگام مواجهه  حاد با اسیدهای چرب آزاد ، ترشح انسولین در حضور گلوكز تحریك می شود . در صورتیكه مواجهه مزمن با اسیدهای مذكور موجب كاهش ترشح انسولین می گردد (26 و 27).

 رژیم غذایی پر چرب باعث كاهش تعداد رسپتورهای انسولینی می شود كه در نهایت باعث تضعیف اثر انسولین می گردد(28 و 15) . از سوی دیگر رژیم غذایی پر چرب باعث افزایش اسیدهای چرب آزاد در دسترس می گردد كه باعث افزایش تولید لیپو پروتئین با دانسیته كم (VLDL) در كبد می شود كه با مقاومت انسولین كبدی مرتبط است    ( 28و 15) .

استفاده از رژیم پرچرب، مخصوصا چربی اشباع، باعث چاقی فرد می شود و بیان Glut2 و گلوكوكیناز را كاهش می دهد و در نتیجه باعث اختلال در ترشح انسولین می شود (4). رژیم غذایی پر چرب نه تنها باعث كاهش بیان    Glut2-mRNA می گردد بلكه translocation غشای پلاسمایی را نیز كاهش داده و باعث        هیپر گلیسمی و هیپر انسولینمی می شود(28و29و30) .